Liefde en verbinding

Afgelopen weekend had ik zo’n prachtig afscheid, die ik streamde, terwijl ik in de duinen lag. Zo’n mooie rustgevende plek, prachtige blauwe lucht, frisse wind, warme zon, samen met manlief luisterend naar verbindende muziek en woorden vol liefde over een ruim 90 jarige moeder. Vaak hebben mensen een hekel aan begrafenissen, ik heb dat meestal niet. Mits de nabestaanden werkelijk laten horen en zien, met woorden of muziek, wat hen verbond met de overledene.

Wat me hier raakte was dat er zo liefdevol werd gesproken over haar eigenheid, de zoektocht naar vrijheid, de grote interesse in de wereld, de natuur, de spiritualiteit, de rariteiten en haar schaterlachen. Soms ook dingen die we veroordelen of zeggen stom te vinden maar juist zo mooi zijn en een persoon uniek maken.

Ik voelde dat werkelijk laten zien wie je bent zoveel vreugde en rust brengen, dat het een voorbeeld is voor mij. Ze heeft me enorm geïnspireerd, haar (klein)kinderen hebben het prachtig verwoord met de meest grappige en ontroerende herinneringen. Ze gaf het door aan hen, aan de wereld en ook aan mij.

Puur, liefde, authentiek zijn in je leven, soms in de zoektocht, soms in het weten, maar bewust zijn van de pijn of vreugde die het je brengt, daarvan te genieten, het te uiten in muziek en het vertellen van verhalen. Laten we elkaar blijven inspireren.