Even geduld aub

HERSTELLEN VRAAGT GEDULD EN VERTROUWEN

Lange tijd liet ik niets van me horen en inmiddels is het eind augustus 2020. De reden is dat ik begin maart nogal flink ziek werd, corona. Dat bepaalde mijn leven vanaf dat moment tot op de dag van vandaag. Ik zit nog in de nasleep, doe en laat alles wat bijdraagt aan herstel. Handvaten voor goede zelfzorg leer ik vaak mijn cliënten, die gebruik ik nu zelf dagelijks. Ademhalings- en ontspanningsoefeningen pas ik dagelijks toe en ik merk dat het goed doet. Zowel fysiek (spierkracht/conditie) als mentaal (prikkelgevoeligheid, belastbaarheid, informatieverwerking) knap ik er stapje voor stapje van op. Heel veel minder beeldscherm, zowel computer als telefoon, maar meer naar buiten voor een wandeling, vertragen of gewoon zitten op een stoel en genieten van de zon, vogels en mooie luchten, creatief zijn en vooral tevreden zijn met kleine dingen. Het buiten zijn in de prachtige lente en de zomer hebben mij ook erg geholpen. De natuur geeft rust. De wandelingen en ook de bankjes onderweg gaven weer energie om verder te gaan. De afwisseling van fysieke en mentale activiteiten werkt goed.

Heel jammer dat ik nog amper werk. Mijn praktijk is een ‘kindje’ van me en toch kan het niet anders dan mijn aandacht niet daar te leggen maar nu eerst bij mezelf, zodat ik volledig zal herstellen om daarna mijn werk weer goed, misschien zelfs beter dan voorheen te kunnen doen. Momenteel werk ik met een wachtlijst.

Alles werd anders sinds maart, voor mij en voor iedereen. Iedereen is een meer of mindere mate op een eigen manier getroffen, ja iedereen. Ik heb geduld en vertrouwen dat we er een goede weg in zullen vinden, op een andere manier dan voorheen, bewuster. Het wordt voor ons allemaal nooit meer hetzelfde, dat was al nooit zo met het verstrijken van de tijd, maar nu is het meer voelbaar en zichtbaar. We hebben samen echt een bizarre periode doorgemaakt, zitten er in wezen nog middenin. Het heeft onze relatie met onszelf en iedereen om ons heen veranderd. De zorg, hulp, inzichten, regels die zo verschillend waren of juist zo steunend. Dat vormt ons. Iedere dag komen er nieuwe inzichten en zelfs nieuwe woorden. We leven voort, zijn veerkrachtig, steunen elkaar, misschien anderen dan die je verwacht had, maar toch, we doen het samen.

Samen staan we sterk.